Oh my 2014

Magtatapos na naman ang 2014, panibagong taon na naman ang kakaharapin ko. Bago ko isipin ang 2015 ko, babalikan ko muna ang lahat ng nangyari sa loob ng isang taon ko, maganda man o hindi ito.

Natutunan ko kasing kung ano ang hirap ng buhay kapag nagtatrabaho ka na, dahil ilang buwan din naman akong nagtrabaho sa PENSHOPPE - DASMA. Thankful ako sa lahatng nakatrabaho ko, dahil kung wala sila hindi ko matututunan lahat ng dapat kong malaman. Nagawa ko na magkaroon ng sobrang habang pasensya, dahil hindi naman talaga biro na maging sales staff ka, kung saan mag-aayos ka ng mga bagay-bagay sa store. Pero ang lahat naman ng iyon ay may naghihintay na kapalit. Masayang magtrabaho kasi kikita ka, pero nakakamiss ang pag-aaral. 

Dito rin sa taon na ito, naranasan ko na ma-snatch yung gamit ko. Sa kabutihan ko kasi, nagbalik ako ng isang lisensya sa SM BACOOR. Habang pauwi naman ako, nakasakay ako sa jeep, na-snatch naman ang tablet ko. Pero may magandang nangyari naman, kahit na hindi ko na nakita yung tablet na yun. Nakikilala ko naman kasi ang isang tao na nagpapasaya sa akin. 

Sa taon na din na ito, nakabalik ako sa school, 2nd year college, kaso probation. Grabeng ingat ko sa pag-aaral na dapat wala akong maibabagsak na subject dahil bawal iyon, kundi kick-out na ako. Pero thank God, wala akong bagsak! at nag-aaral pa din ako.

Naging bokalista din ako ng TUP Band, banda ito sa school kung saan ang mga members ay mga professor. Kinuha nila akong bokalista nila, ayun masaya naman sila kasama at mababait sila.

Sa taon din na ito, nakahanap ako ng totoong kaibigan, sina Kathleen , Nikki at si Topher. Sila din ang mga kagrupo ko sa Majors ko. Masaya sila kasama. Naranasan ko din gumawa ng robot kasama sila, although hindi kami umabot sa competition dahil nagkaproblema that day.Pero okay lang masaya pa din. Worth naman yung 3 days na walang tulog namin, dahil nakilala namin ng husto ang bawat isa. 

Sa taon din na ito, pinahabaan ko pang lalo ang pasensya ko sa nakasagutan ko, ayaw ko kasi talagang makipag-away. Pero sila tong pilit na inaaway ako, kahit na nagagalit na yung kaibigan ko sa akin, wala lang sa akin. Kasi ng ang turo sa akin, "ang nararapat sa mga kaaway mo ay ngitian mo lang, sila lang naman din ang mapapagod sa ginagawa nila".

Dito rin sa taon na ito ang pinakamasakit, dahil ang taong sobrang pinagkatiwalaan ko, itinuring kong kapatid at best friend ko ang gumawa ng hindi maganda sa akin. Sobrang nasaktan ako sa ginawa niya, kaya hindi ko siya kayang patawarin at maging makita. 

Pero ang higit sa lahat, alam ko na talaga kung ano ang gusto kong mangyari sa buhay ko, at kung ano ba talaga ang pangarap ko. At alam ko na kung ano ba talaga yung isang tao para sa akin. Kung ano ba ang dapat kong gawin upang ingatan siya at kung anong meron sa aming dalawa. Alam ko na sa sarili ko na MAHAL ko na siya, kahit na alam kong hindi muna pwede. Pero alam kong dadating ang araw na kakayanin ko na siyang ipaglaban, hindi naman dahil sa kung anu-ano, kundi dahil sa trabaho niya, ay hindi maganda sa mga taong nasa paligid ko. Siya ay isang alagad ng batas at ang nasa paligid ko ay magulong lugar. 

Haysss.. Basta ako ngayon, looking forward na for my 2015 !!!!

Gurabee langs!

Ang buhay nga naman! Ngayon lamang uli ako sinapian upang magpost sa blog na ito. Minsan kasi hindi ko na alam kung bakit ako tinatamad ee. Hayss. boring pa kasi lagi, at hindi ko alam kung anong mga sasabihin ko.

Nung nakaraang Thursday, September 18; ayun umuwi ako na basang sisiw. Ee sa lakas ba naman kasi ng ulan ee. buti nalang may payon na ako at plus may baon akong slippers! So happy talaga! Kaso NGANGA pa din. baha kasi.. Pero at least naman nakauwi naman ako nuh.

Kinabukasan naman ay umuulan pa din, pakiramdam ko na talaga magsususpend. Kaso 6am na wala pa din. I decide na papasok na ako. Tapos tamad na tamad talaga ako. At 6:30am paalis na talaga ako, trhen refresh muna ng twitter ko, TAPOS buglang suspended na! HAYUP talaga sa late ng announcement! GURABEE na sila!

#Journal

Entry 08.26.14

Ngayon lamang uli ako nakapagbukas ng aking blog, bakit nga ba napakatagal kong hindi nagbukas nito? Simple lang po, wala po kasi ako sa mood at wala akong maisip na ipost na matino.

Napakaraming nangyari mula ng huli akong magpost dito. Nandyan yung nagkita kaming muli ni Carlo tapos iniwan ulit niya ako; magkaibigan nalang kami. Totoo po iyan. Dito sa mga panahong ito, inopen ko nag sarili ko upang makakilala ng ibang tao, what I mean is, lumabas kasama ang isang tao. Ayoko na kasing lagi nalang mag-isa. Sa mga panahong ito may tao din akong nagustuhan kaso crush ko lang siya at malapit na akong ma-turn-off. Yeah TURN-OFF, i just don't know why; bigla nalang ako nawalan ng gana magmahal ng isang tao. Puro kasinungalingan nalang kasi palagi ee. Ayaw ko kasi talaga ng sinungaling at hindi totoo. Stable na din ang aking BANDA na "SACRIFICED SKIES" at nag-undergo po ako ng training with the help of Boss JEROME! 

Pero ganun pa man.. madami pa din talaga akong iniisip.. next time na ako magkukwento. Hahaha 

Entry (08/05/14)

Hindi ko alam yung gagawin ko, at magiging reaksyon ko sa tuwing makikita ko siya. Nandoon yung inis at irita ko pagnakikita ko siya. Hindi ko sigurado kung bakit. Naasar lang talaga ako kapag nakikita ko siya. Siguro dahil nagsinungaling siya sa akin. I keep blaming myself kasi akala ko ako yung mali, siya pala iyon. EVERSINCE!

Entry (07/29/14)

Naiinis lang ako, kasi this past few weeks. I keep blaming myself na kasalanan ko ang lahat. Ang hindi ko lubos maisip, hindi pala talaga ako ang may kasalanan sa lahat kundi siya. Ang sama naman niya. Sana naging totoo nalang siya sa sarili niya, grabe hindi na siya naawa sa akin. Halos araw-araw kong sinisisi yung sarili ko kasi akala ko talaga ako yung may problema. The hell you are! Ikaw lang pala talaga ang may kasalanan! i would never forgive you! I'll tell you this!

Life

Life is so precious. Life is a treasure that we have to keep and give importance. Our life is given to us to give us a chance to experience the things in this world. Life is given because of our mission in life. Life is such a thing that we have to be thankful. Life cannot be paid by any amount. Life is all that we have on this world.

Life is like the wind, it is moving, it is flowing. It has no fix direction, no certain path. It always changes as per decision to make. You have your life, and you have to choose which way to go. You have you choice on what you have to take. Problems are just like walls which interrupt the flow of the wind which is life. They are just a test to solve, like mathematics problem solving that give headache that when you have answer correctly it feels so good. Just like on life that when you pass those problems that you may encounter, it feels so good. It feels so different; a relief and assurance that you are strong enough to pass all those coming challenges in life.

Life is like a trial and error. You have to try and try everything until it all become alright; as the saying, "Try and try until you succeed". You wouldn't learn anything unless you try. Try whatever you want to achieve in life. Do whatever you want. Nothing might be losing from you unless you don’t do anything. It feels so good when you know to yourself that you did what you want to. 

Life must go on, they say. Yes it must go on and you have to feel every single moment in your life. Who knows when you will have to return your life to the creator? We don’t know.

Ang Buhay ng Tao

                       

May mga bagay na sadyang nakakaasar at nakakagulat lang kapag nalalaman mo at nababalitaan mo. Nakakagulat lang dahil yung mga taong nagpapakababa sa akin noon ang siyang nasa ibaba ngayon. Iyan ang katotohanang hawak natin ang ating kapalaran. Ito rin ang makapagpapatunay na dapat na hindi magpaapekto sa mga taong pilit na ibinabagsak ang pagkatao mo.

May mga tao kasi sa atin na sadyang mapanghusga ng kapwa nila. Mga taong ang tingin nila sa sarili nila ay akala mo ay perpekto na. Walang taong perpekto alam natin iyon. Lahat ng tao ang may kanya-kanyang katangian at responsibilidad sa buhay. Ang iba naman ay nabubuhay upang sirain ang kapwa nila. Ano pa kayang plano nila sa buhay nila bukod sa manghusga ng kapwa nila? Bakit kaya hindi nila subukang tignan muna ang mga sarili nila sa salamin bago sila manghusga ng kapwa nila. Grabe, napakaperpekto nilang klase ng tao.

Ang mundo ay umiikot, at ang oras ang hindi humihinto. Ang kapalaran ng tao ay nasa sariling palad niya, hindi niya dapat iasa sa iba. Hindi dapat yung magpapapekto ka sa sinasabi ng iba, ang mahalaga alam mo kung sino ka. Kagaya ko, ilang beses akong ibinababa ng mga tao sa paligid ko. Sinasabi nila na hindi ako makakaaabot sa pag-aaral ng kolehiyo, na ako daw ay mag-aasawa ng maaga. Pero heto ako ngayon at nag-aaral, SINGLE at walang iniisip ng bibilhan ng gatas. Napakamapaglaro ng kapalaran, hindi mo basta lang mahuhulaan ng hinaharap. Nasa tao kasi kung ano ang magiging resulta ng kanyang kapalaran. 

Ang buhay ay parang isang laro o sugal nasa tao na ito, kung lalaban ba o susuko nalang. Isa itong hamon na ibinigay sa lahat ng tao. Ito ang hamon na kung saan, sino ang aangat, at kung sino ang bababa.

Magic Fun Apps

Funny, but true!

Girls: Do not Trust so Much Because of Love

Just listening to news a while ago, love can do anything. If you fall in love be sure that you'll give some to yourself. Do not trust 100%, just 99% will do. Even you love that person, you don't have assurance that you two will be together until the end.
For women, we give so much when we love a person. We are not selfish in terms of love. We do everything just to satisfy the happiness of the person we love. We give everything they ask, but there are always an exception. Do not just give and give, and they just take and take ADVANTAGE!

Some people take advantage to those minors. Some of them holds their partner on the neck so that they can do whatever they want. Satisfaction and happiness is their only concern in this. After they got satisfy, and feels that they don't need their partner anymore. 

Some of women nowadays, get in trouble through social medias. Why? Because of their scandalous photos and videos which posted by their ex-lover. Why do you have to take photos and videos? Want to make a star? Star of Social Trending? Star of everything? Star of Oh NO I CAN'T FACE THEM ANYMORE? Too much trust to a person can lead you a trending topic! What kind of face you would wear to face those people around you? NOTHING! So better don't trust to much! And used your brain cells.

Some people take advantage to those minors. Some of them holds their partner on the neck so that they can do whatever they want. Satisfaction and happiness is their only concern in this. After they got satisfy, and feels that they don't need their partner anymore.

Some people take advantage to those minors. Some of them holds their partner on the neck so that they can do whatever they want. Satisfaction and happiness is their only concern in this. After they got satisfy, and feels that they don't need their partner anymore.

Some people take advantage to those minors. Some of them holds their partner on the neck so that they can do whatever they want. Satisfaction and happiness is their only concern in this. After they got satisfy, and feels that they don't need their partner anymore.

Some of women nowadays, get in trouble through social medias. Why? Because of their scandalous photos and videos which posted by their ex-lover. Why do you have to take photos and videos? Want to make a star? Star of Social Trending? Star of everything? Star of Oh NO I CAN'T FACE THEM ANYMORE? Too much trust to a person can lead you a trending topic! What kind of face you would wear to face those people around you? NOTHING! So better don't trust to much! And used your brain cells.

Some of women nowadays, get in trouble through social medias. Why? Because of their scandalous photos and videos which posted by their ex-lover. Why do you have to take photos and videos? Want to make a star? Star of Social Trending? Star of everything? Star of Oh NO I CAN'T FACE THEM ANYMORE? Too much trust to a person can lead you a trending topic! What kind of face you would wear to face those people around you? NOTHING! So better don't trust to much! And used your brain cells.

Some of women nowadays, get in trouble through social medias. Why? Because of their scandalous photos and videos which posted by their ex-lover. Why do you have to take photos and videos? Want to make a star? Star of Social Trending? Star of everything? Star of Oh NO I CAN'T FACE THEM ANYMORE? Too much trust to a person can lead you a trending topic! What kind of face you would wear to face those people around you? NOTHING! So better don't trust to much! And used your brain cells.

Wala na

Hindi ko na siya maitext, bakit? Binura ko na number niya ee. Although may kopya ako nun, pero hindi ko saulado. At nakatago na iyon, tsaka ayoko ituloy yung nararamdaman ko sa kanya. Dahil masasaktan lang ako. Tsaka okay na ito. at least masaya ako. Sana maging masaya din siya sa naging desisyon niya.\

*journal

LOVE

Love?

Ano nga bang parte mo sa buhay ko? Ano bang pakelam ko sayo? Mabubusog at yayaman ba ako sayo? Hindi naman, diba? Ee bakit pinahihirapan mo ako? Bakit ang ilap mo? Bakit nasasaktan ako ng dahil sayo? Pambihira naman, kung bakit ba naman kasi hindi iyan tinuturo sa school. Lahat ng tao nagiging bobo at tanga pagdating sayo. 

Ito kasi yung kahit sino hindi kayang bilhin. Ito kasi yung bagay na napakaraming nagagawa sa buhay ng tao. Nagiging dahilan ito upang magbago tayo. Ito yung nagbibigay ng pag-asa kung minsan. Ito yung naghahatid ng saya, pero minsan lungkot at sakit. 

Sabi nila ang sarap mainlove, ang sarap daw magmahal. Oo, masaya nga, masarap ng magmahal, kung mahal ka din ng taong mahal mo. Kung hindi naman, sakit ang aabutin mo. Mahirap magmahal ng taong alam mong kahit kailan hindi magiging sayo. Mahirap magmahal ng taong hinding hindi ka kayang tanggapin. Mahirap magmahal lalo na kung alam mong wala kang aasahan.


Bakit ganoon? Pagmamahal nga diba? LOVE nga diba? Bakit kailangan masaktan? Bakit kailangan mahirapan? Bakit kailangan malungkot at umiyak? Kasi TANGA tayo pagdating sa love. Wala tayong alam gawin kapag nagmamahal tayo, nagiging sunud-sunuran tayo sa puso natin. Nawawala ang utak natin. Wala ee, mas matimbang ang puso kaysa utak. Ang hirap labanan ni puso.

Pero narealize ko lang, based on my experience. Ang daming nangyari sakin dahil sa pesteng pagmamahal na yan. Nagawa kong magtangkang magpakamatay dahil dyan. Bakit? Dahil pakiramdam ko walang taong nagmamahal sakin ng totoo. Lahat ng tao ayaw sa akin. Niloloko ang ng mga tao at mga akala ko kaibigan ko. May mga taong kinukutya ako. Mga taong pilit na ibinababa ang pagkatao ko. Naging mahina ako noon dahil iniisip ko at pakiramdam kong nag-iisa lang ako. Na bakit ganito, ganiyan, bakit lagi akong nag-iisa? Na bakit ayaw nila sa akin? Bakit lagi ako pinagkakaisahan ng mga tao sa paligid ko?

Nagawa kong magbago dahil sa love, may mga taong kasi sadyang abusado. Alam nilang mahal mo sila at mabait ka, they just take it for granted. Lahat ng naging kaibigan ko, binibigay ko ang 100% tiwala ko, pero ilan lang sa kanila ang mapagkakatiwalaan. Ilan lang sa kanila ang totoo. Masakit yung nagawa kang lokohin ng mahal mong kaibigan. Sobrang sakit para sa akin, na pagtawan ng tao, pag-isipan ng masama ang sabihan ng mga masakit na salita. Sobrang hirap ng naging buhay ko. Wala ee, mag-isa lang ako lagi ee. Kung may boyfriend ko, mapapasaya niya kaya ako? Mapapatawa niya ba ako? Mapagagaan niya ba ang loob ko sa tuwing mabigat ito? Handa niya bang saluhin yung luha ko kapag hindi ko na kaya at gusto ko ng umiyak? Maraming nagtangka, pero hindi nila nagawa. Sila pa ang naging dahilan kung bakit nasaktan ako.

Pero may natutunan naman din ako, na kailangan ko palang kontrolin ang sarili ko na magmahal agad, o ipakita ang pagmamahal ko sa isang tao. Bakit? Kasi gusto ko na makasiguro na handa akong mahalin ng taong mamahalin ko. Na handa akong samahan at bigyan ng konting oras at importansya. Gusto ko yung taong handang ibigay sa akin ang mga katawan niya para yakapin ko. Handang ibigay ang laylayan ng damit niya pag umiiyak na ako. Handang maging suklay ang mga kamay niya sa tuwing magulo na ang buhok ko. At higit sa lahat handang ibigay ang mga labi niya upang iparamdam sa akin na hindi ako nag-iisa.

Simple lang naman, ngunit bakit napakahirap atang hanapin iyon? Sa ngayon, hindi ko naman na kailangan hanapin iyon. Kusang darating yan sa akin. Basta ako, magiging masaya nalang muna ako. 

Ang Lungkot Naman

Normal na araw lang sana ito, pero bakit hindi. Naiinis ako sa mga hindi ko maintindihang dahilan. Naaasar ako sa sarili ko, dahil naibigay ko yung mga bagay na hindi naman dapat kasama doon. Ano ng gagawin ko nabasa na niya lahat ng iyon. Topak talaga ako! HAYSS. Ngayon talagang hindi na ako makakaharap sa kanya. Bukod sa wala namang magandang dahilan, hindi ko din alam kung paano.

Ano bang laman ng mga nandoon? MADAMI YUN! Baka magsawa ang makakabasa noon. Wala sigurong magtyatyaga magbasa noon. Ako lang ata matyaga magsulat ng ganoon. 

Gusto ko na naman umiyak, bakit ganoon? Ang lungkot ko sobra, nung nakita ko yung mga mata niya, ang sakit tignan. Bakit ganoon? Ang sakit sakit? Ramdam nyo ba? Ang drama ng buhay ko no? Ee sa masakit talaga ! Tagos sa puso ko. Gusto umiyak, kaso, ayokong ipakita na nahihirapan na ako. Ayokong ipakita na nasasaktan ako sa mga nangyayari. Kaso, paano? Nahihirapan na akong itago na napakahina ko talagang tao. 

Sana lang talaga magbago ang ihip ng hangin, lumakas, yung sobrang lakas. Tapos tatangayin ako sa isang mabatong bundok at ihahampas ang utak ko; baka sakaling makalimot ako. Makalimutan ko kung anong pakiramdam ng masakit. Hayss. 

What About my other Side

Ever  since I was a kid, I really want to served God. So that sometimes I want to imagine myself wearing white vest  and making rosaries, in short a Nun. But still there's something inside of me that I must stop imagining myself from that.

When I was 15 years old, I join a choir on a parish. I don't want to mention the name of the church. My first year is fine. But as the days goes by, i just felt something different; that was the time when I was appoint to be the secretary of the group, without any nomination. Our choir adviser just appoint me while we are selecting our new choir group officers. She appoint me, because I am very active on church.

On the same year, new choir director came to serve the parish and handle our choir group. He appoint me to be the cantor, that was the first time we will sing the psalm. And I'm the first one who would sing in the altar wearing all white. It just not just once, it's been many times. Then my members are being ignored me sometimes, they didn't talk me like those before. I don't know why. Then many days pass, many criticized me, and I don't know why. Many wrong accusation been thrown to me. And I don't know what too do. Our mentor always telling me that I have to show my biggest smile even though they hates me of something I really don't know why.

Then our group organized an open forum. Member are damn angry at me and I don't know the reason. Then I found out, that they just have a big question mark on their mind. In shorty INSECURITY! I don't know why they have to. I can give up my position, but I can't give up my talent just because of this nonsense thing.

Then I just face them again and forget everything and just smile every time I'm with them, but one thing I'm sure; I cannot give my trust again. I really can't.

The same action had been repeated, wrong accusation, wrong information, and creating such  stories involving my name, for i don't know why. That's being rude and totally gives me a lot of pain. On the day I showed them my smile and don't know what's going on face. In short I act normally around them. But every night before I sleep I cry all my pain in bed.  I give all my tears for that day and tell myself to just ignored them and still be kind because they don't know what their doing.

Ignored and smiled. Just ignored and smiled. 

But this year is enough! I was totally give up on everything on that parish for so many reasons. And I can't take anything anymore. Everything is enough. 

Now i just found out my self serving my God from different parish, with different people and they are so kind and real person.

And because of this I stand again on my feet and have my peaceful mind.

Nakakamiss naman

Hayss, alam mo yung namimiss ko siya, kaso hindi naman ko naman pwedeng ipagpilitan yung sarili ko sa kanya. SHOCKS! Baliw na talaga ako! Huhuhu T___T 

Ang tanging karamay ko nalang talaga ay ang aking panulat at papel, Ang dami ko ng sulat na nagawa para sa kanya. Pero wala akong balak na ipaalam sa kanya iyon. Alam ko naman kasing hindi na siya mag-aaksaya ng panahon na basahin iyon. Itatabi ko nalang iyon! sa bag ko! Saa n ko pa ba pwedeng itago ang lahat ngiyon? EDI SA BAG KO! oha!

Anong nakasulat doon? MADAMI! SOBRANG DAMI! Lahat ata ng gusto kong sabihin sa kanya ay nakalagay na doon, pati yung small papers ko, na parang note card. Naubos ko na kakasulat para sa kanya. Nakakalungkot kasi, alam niyo ba yung pakiramdam na may kulang sa iyo araw-araw? Ang hirap, sobra. Nakakalungkot talaga! Sana magparamdam na ulit siya sa akin. MISS NA KITA. Bukas kaya? Makakausap at makikita ko kaya siya? Ewan, sana nga!

 Isang text lang, masaya na ako. Isang text lang, kahit walang laman. Okay na ko, ako na mismo ang lalapit sa sa kanya. Para makausap siya. Sana nga lang wag niya naman ako pagtaguan. (SHOCKS NAIIYAK NA NAMAN AKO)

Entry for 07/17/14

Thursday, July 17,2014; Still wala pa ding kuryente ng mga araw na ito, pumunta ako ng manila, para lang makicharge! Parang adik lang diba? WALA KASI TALAGANGKURYENTE SA AMIN ee. No choice naman ako!

Ayun saglit lang din ako nakapagcharge, kasi masama talaga pakiramdam ko, kaya umuwi na ako. Pag-uwi ko, nagyaya naman itong kapatid ko na magpunta sa SM para daw makapagcharge! To my suprise, akala ko evacuation center na ang SM BACOOR! kakaloka naman kasi, ang daming tao, yung pala nakikicharge lang, ang daming nakakasaksak na extension! KAKALOKA! pero infairness ang saya!

Pagkauwi, kakatakot baka maholdap naman! buti nalang SAFE!

(journal)*late

Bagyong Glenda - Late Entry for 07/16/14

Wednessday, July 16, 2014; it's not actually a normal days to everyone. Walang pasok ng araw na ito, why? May bagyo kasi nito, si GLENDA! 

Madaling araw palang ramdam na ang bagyo, walang kuryente, at malakas ang hangin. Aware naman ako kahit papaano, kasi humahampas yung bintana namin sa kwarto, pero nabwiset yung kapatid ko kaya inipitan niya yung bintana. AYUN NAKATULOG NA KO NG BONGGA! hahahaha.

Bumangon ako around 6am, GOSH sobrang laks ng ulan ng mga oras na ito, still wala pa din kuryente. Nagbagsakan na ang ilang puno, at mga bubong, KAKALOKA! Ang lakas talaga ng hangin, SUPER, umiikot pa nga ang hangin na parang ipo-ipo! Feeling ko that time, kapag tumayo ako sa gitna, either matangay ako ng hangin, at mamamatay naman ako sa mga bagay na babagsak sa akin! KAWAWA NAMAN ANG BANSANG KINABIBILANGAN KO! hahaha

Oh well, hanggang tanghali lang naman naramdaman ang malakas na hangin at pag-ulan. Pero still wala talagang kuryente. Nakakaloka! 


(journal)*late

Late Entry for 07/15/14

Hi hello! Ngayon lang nakapagblog! Ngayon lang nakapagcomputer! Ee ilang araw walang kuryente ee! Wooohoooo CELEBRATE! clap clap clap!

Noong Martes, July 15,2014; pumasok ako. Kasalukuyang may bagyo nito. May pasok kami, hanggang 2pm lamang ang pasok ko. Yung ibang school nito ay nagkakansela na ng pasok, habang kami sa TUPM ay may pasok! Last subject ko na nun, nasa room na kami noon, tapos biglang sinabi ng prof ko na wala ng klase dahil kanselado na daw. AYUN CELEBRATE! Syempre uwi ako agad! aba baka maabutan ako ng ulan, MAHIRAP NA, ayaw ko lumangoy! Di ako marunong! HUHUHUH. Buti nalang nakasakay ako sa bus agad, bago umulan ng malakas sa Manila! Good NEWS naman nito, walang pasok kinabukasan! CLAP CLAP CLAP!

(journal)*late

Sign Please

Hindi ko na maintindihan ang nangyayari. I NEED A SIGN! please! (Idampi po sa labi ko ang sign na hinahanap ko.) Ibagsak po pala sa ulo ko ang sign na hinahanap ko. (WALA NA NGA ATA, MALANDI PA DIN?) Binabawasan ko lang ang bigat na nararamdaman ko, buti nalang may karamay ako. Malupet na BLOGGER! Ikaw na talaga! Wala na ee, suko na ko, wala pa nga akong nasisimulan. Mukhang hindi ako mabibigyan ng pagkakataon na simulan. MASAKLAP super!

Entry (07/15/14)

Hindi ko alam kung paano ko nagawang makauwi kagabi, sobrang sama talaga ng pakiramdam ko at nahihilo na ako kagabi. Anong gagawin ko, may trangkaso na nga ako, nagpaulan pa ako., TANGA ko nuh? Kaysa naman hindi ako makauwi diba? Baka bigla pa akong magcollapse, mahirap na. Nagsabay-sabay na kasi. Buti nalang pagkauwi ko, may ulam na may sabaw, atleast makakakain ako, isang buong araw kasi akong hindi kumain. Uminom ako ng gamot, kaso waepek pala. Grabe super WASTED talaga ang pagmumukha ko kagabi. Pero nagawa ko pang gumawa ng report na pinasa ko kanina sa major ko. PAANO NANGYARI YUN? Nagpadaldal lang ako sa kapatid ko, para hindi ako tuluyang bumagsak; although nabibingi na talaga ako kagabi dahil sa masama nga pakiramdam ko. Pag-gising ko, sobrang sakit ng lalamuna ko, kinabahan na agad ako. Mahirap na kasing magpanggap na okay ako pag-ganito na ang boses ko. MALAS! BUHAY!

I'm feel so sick

Ang sama ng pakiramdam ko until now, actully nung friday pa ito. Akala ko katapusan ko na nun. Pero buti nalang nakayanan ko. Pero bakit ngayon, pabalik-balik naman ang lagnat ko? Bihira akong lagnatin. Bakit ganito yung bigat ng pakiramdam ko. I just feel so HOPELESS! 

I lost my LOVE

Isang araw na patay na naman, nakakalungkot talaga pag ganito, namimiss ko yung taong laging nandyan sa tabi ko, SHOCKS! naiiyak na naman. Nahihirapan na naman ako mag-adjust, sabagay kaya ko ito. Kung para sya sakin, magiging akin siya, kung hindi, wala na akong magagawa pa doon.

Sana alam niya kung saan ako pwedeng puntahan. Yun nga lang, gusto niya ba kaya akong puntahan? Paano kung hindi? Umaasa na naman ako? Pigil na naman ang luha, nako naman, pati ba naman dito sa loob ng shop ako magkakalat ng lungkot ko? Pero bakit ganoon, umaasa pa din akong pupuntahan niya ako? Bakit umaasa pa din akong makikita ko siya? Na mayayakap ko siya kahit sa huling sandali lang? Hindi naman siguro masamang umasa muna ako kahit hanggang ngayon lang, wala naman sigurong mawawala. At hindi ko naman ito pagsisisihan kasi gusto ko rin naman ito. Umaasa ako kasi anong malay ko ba,na baka magkatotoo yung nais ko. 

Ang hirap kaya magpigil ng luha, buti nalang naka-contact lens ako, kahit papano, aakalain nilang masakit lang ang mata ko kaya nagluluha. Pero ang sakit na ng dibdib ko sa pagpipigil ng sakit na nararamdaman ko. Kaya ayokong mahulog agad ee, kasi alam ko na lalagpak lang ako at masasaktan. Sana natuluyan nalang naging COLD ang puso ko. Bakit kasi ibinalik muli sa akin ang pakiramdam na nagmamahal? Ang sakit tuloy. Bakit nga ba ako nasasaktan ng ganito? TANGA ko kasi ee. 

Miss ko na siya. Alam niya kaya iyon? Ramdam niya kaya iyon? Naiisip niya kaya ako? Naalala niya kaya ako? Gusto rin ba niya ako makita? Kahit saglit lang? Gusto ko matitigan ang mga mata niya. Gusto kong sabihin sa kaniya ang nilalaman ng puso ko. Pero paano? Hindi ko alam kung paano ko sisimulan. Gusto ko sanang sabihin sa kanya na mahal ko siya kahit alam kong wala na siyang nararamdaman para sa akin. Kahit alam kong hindi na niya ako gusto. At least kahit iyon lang nagawa kong sabihin sa kanya.

Ang drama ko noh? Wala ee, ganito talaga pag palaging mag-isa sa buhay. Walang kausap, konting kaibigan, lahat pa busy. Buti nalang may napaglalabasan ako ng saloobin ko. At least kahit papaano, hindi naiipon sa dibdib ko. Pero sana lang, maging masaya na ako. Nakakapagod na kasing lumaban sa araw-araw, habang nararamdaman ko na pahina na kong pahina. 

I hope it's YOU

Entry (07/13/14)

Maraming nagsasabi na bakit pa daw ako nagpapagod. Bakit daw inilalagi ko ang sarili ko na may mga pinagkakaabalahan gayong mahina na ang pangangatawan ko minsan? Nung nakaraang Biyernes, nakaramdam na naman ako ng hindi maganda. Natutulog lang ako, ng bigla na naman akong atakihin ng sakit ko. Nanginginig na naman yung katawan ko at ang bilis ng tibok ng puso ko, halos nahihirapan na akong huminga at nawalan na naman ng pwersa ang kaliwa kong kamay. Nakakatakot kaya, pero kinaya ko pa din. Ang hirap ng sitwasyon ko na pagnatutulog ako, tsakaako susumpungin. What if hindi na ako magising? What if na hindi ko na kinaya? Ano na kayang mangyayari? Hindi natin masasabi. Kaya ito ako, tinatanggap kung ano ang nangyayari sa akin. Siguro nga naging masama ako kaya nangyayari sa akin ito. Ngayon, habang inilalagay ko ito sa blog ko, nahihilo na ako, namumutla dahil bumababa na naman ang blood pressure ko. Kanina, umiyak ako, kahit bawal, umiyak ako. Masakit na kasi ang pisikal ko, pati ang emosyonal ko. Nagmamahal kasi ako ng isang taong nawala nalang bigla sa akin. SAKLAP ba? SAKLAP nuh? wala ee., ganto talaga, tanggapin nalang.

Gusto ko lang sa buhay ay...

Ang buhay, parang sugal, hindi mo alam kung ano ang mangyayari, kung mananalo ka ba o matatalo. Tsambahan lang, parang bahala na kung ano mangyari. Hindi naman iyan ang gusto kong iparating. Kung ang imahinasyon ko lamang ay nailalabas ko kaagad, siguro ang dami ko ng nailikha.

Gusto kong lumikha ng isang bagay na kaya akong ibalik sa nakaraan upang maibalik ko ang bagay na nawala sa akin, gusto kong baguhin ang hinaharap kung saan, masaya akong nabubuhay bilang ako na walang taong sumira ng mga ninanais ko. Gusto kong ibalik ang lahat-lahat, ang mga kaibigan ko, ang buhay ko at ang ako. Gusto kong ibalik ang malakas na ako, ibalik ang dating ako.

Gusto kong lumikha ng isang bagay na kayang tanggalin ang lahat ng sakit at galit sa puso ko. Gusto ko yung wala na akong mararamdamang sakit at galit. Hindi yung tipong manhid na wala ng maramdamang kahit anong emosyon sa buhay, ang ayaw ko lang maramdaman ay ang sakit at galit sa puso ko. Gusto ko masaya lang ako, gusto ko parang bata lang na walang sakit na iniintindi sa buhay, yung pakiramdam na malaya ka sa lahat ng bagay sa mundo.

Gusto kong lumikha ng isang malaking telebisyon kung saan makikita ko ang lahat ng maling nangyayari sa buhay ko, mga taong mali ang ginagawa sa tuwing nakatalikod ako, yung makikita ko at malalaman ko kung ano ang mga masamang binabalak nila laban sa akin.

Gusto kong lumikha ng isang aparatus na nagkokontrol ng mga panaginip, gusto ko kasi pawang magaganda lamang ang mga mapapanaginipan ko. Gusto ko yung laging may ngiti sa labi ko sa tuwing babangon ako sa umaga. Napakasarapa kaya sa pakiramdam ng ganoon. parang heaven ang feeling.

Gusto ko din ng isang instant ng microchip na ilalagay sa utak ko, upang lahat ng kagalingan at kaalaman ay pumasok sa utak ko, ng sa ganoon ay magawa ko lagat ng gusto ko. Mas masaya iyon! Ano kayang mangyayari sa akin, kapag nagkatotoo lahat ng mga ninanais ko? Lahat ng mga nasa imahinasyon ko? ANG LUPET DIBA?

Sa ngayon, iisipin ko nalang muna ang lahat ng ito, malay ko ba baka magkatotoo ang lahat ng ito. TIWALA LANG!

Is it for Goodbye? T________T

May mga bagay na sadyang hindi natin kayang maintindihan. Kagaya ngayon, may mga bagay akong hindi maintindihan. Bakit kaya ganoon? (EXPLAIN PLEASE) 

Nagtataka na talaga ako, everytime na may magugustuhan ako, kailangan talagang masaktan ako. Ang sakit pala na iwasan ka ng taong unting-unti mo ng minamahal. At least maaga palang naramdaman ko na at alam ko na ang kinahantungan nito. 

Akala ko, siya na makakapagpabalik sa akin sa mundo, akala ko siya na yung makakatulong sa akin, akala ko lang pala ang lahat.Ano bang mali? Masama ba ako? Pangit ba ako? Bakit ganoon? Bigla siyang nagbago at nawala? Para siyang bula na tinangay ng hangin. 

Sana joke lang ang lahat, sana hindi ito nagyayari. Sana tulog pa din ako at nananaginip lang. Sana nga lang talaga. Pero malabo, ang lahat ay pawang katotohanan. Napakasakit ng katotohanan.

Ngayong araw na ito, nagpapasaya na akong iiwasan siya. Dahil hindi ko alam kung kaya ko pa harapin ang taong tumalikod na sa akin, ang taong akala ko sasalo sa akin. Hinayaan lang niya akong bumagsak at masaktan at umiyak. Tama na siguro, ito na nga siguro ang hudyat para isara ko muna ng tuluyan ang puso ko. Isara pansamantala, upang hindi ako masaktan ng ganito.

Pero nagpapasalamat din ako sa kanya kahit papano, naging masaya naman ang mga araw ko na kasama siya. Kahit papaano, naramdaman ko na ako pa din ito dahil hindi naman pala ako ganon kabato. Na kaya ko pa palang magmahal at masaktan.

Mahal na sana kita, kaso hanggang dito nalang pala.

Entry #2 (07/12/14)

Ayoko man mag-isip, pero hindi maiiwasan. Ako naman may gusto kung bakit tumatagal ng ganito, iyon ay may dahilan. May mga bagay pa akong gustong malaman. Ewan ko ba, kahit gustuhin ko naman kasi hindi pa pwede. (MAGULO BA?) Bakit ganoon, bakit parang pakiramdam ko ang COLD na naman. ang cold niya na. Nakakaiyak.

Una, hinayaan niya akong matulog ng masama ang loob sa kaniya, tumatawag ko 10calls na mahigit wala man lang sagot, alam nyo yung feeling na kinakabahan ako kasi hindi ko alam kung ano na nangyari sa kanya? Tapos siya pa ito galit sa akin? tsk! grabehan ba ito? 

Nung nalaman niya na gusto ko siya, naging cold siya sa akin. BAKIT? Nakakaiyak naman itong nararamdaman ko. PENGING TISSUE PLEASE! 

Wag ka namang COLD sa akin, nasasaktan ako. Naiiyak na talaga ako. Bakit kung kailan gusto na kita tsaka ka magkakaganyan? Tell me please.

I<3Y.

Entry (07/12/14)

Nakakatuwa lang sa isang buong linggo ng kamalasan ko may humabol pa din namang swerte.

Bakit ko nasabing malas yung ibang araw ko? Simple lang, nawalan ako ng libro, at ng payong, muntik pa kong hindi makauwi, dahil umulan ng malakas, at na-late ng bonggang-bongga sa MAJOR ko, nahuli pa ang FX na sinasakyan ko, kaya muntik na naman akong ma-late! Diba badtrip iyon! Napagalitan pa ako dahil sa mga nawala kong gamit! Nakakaloka kaya iyon!

May swerter pa din naman kahit papaano, humabol ang FRIDAY ko! Akala ko talaga sunod-sunod na ang kamalasan ko at mag-shi-shift na kong tuluyan ng course. NAWAWALAN NA KASI AKO NG PAG-ASA SA EXPERIMENT NA PINAGAGAWA SI SIR SA AMIN. Pero ang nakakatuwa, at 11am, almost 30mins nalang time na namin; NAGAWA KO NA YUNG EXPERIMENT NG MAAYOS!  Nakahabol pa ako para makapagpacheck ng experiment! SA WAKAS MAKAKAPAGPASA NA DIN AKO NG REPORT! Hindi ako babagsak dito. KAYA KO ITO! TIWALA LANG! hahah

Entry (07/10/14)

Yung gigising ka sa umaga na, computer agad ang hanap mo kahit na hirap ka huminga. Eto ang buhay ko ee.. hala sige post lang! Ngayon, bukas, at sa mga susunod na araw. Nakababaliw lag kasi, kapag hindi ko nailabas lahat ng nasa utak ko. Masyadong malawak ang utak ko lalo na pag ganitong tanghali pa ang pasok ko. 

Napapansin ko lang naman, talamak na ang mga masasamang loob sa mundo (IPATAPON NA SILA SA URANUS). Ano bang napapala nila sa mga ginagawa nila? Mga taong wala naman ginagawa sa kanila, pinagkakaisahan nila ang ginagawan ng mga masasama.

May mga taong tatanga-tanga, nung nakaraan may nabasa akong article tungkol sa babaeng nagpost para ibenta ang virginity niya sa halagang 50000 pesos. Joke lang daw yung post niya, hindi niya akalaing magiging viral. TANGA! Inisip niya kaya na sa panahon ngayon maraming tao ang magkakainteres doon. Dahil sa post niya napasama ang lagay niya, pinagbantaan ang family niya, kung anu-ano pa; maging taga-ibang bansa kinontak siya. Nakakaloka na talaga mga kabataan ngayon panahon na ito. ANG DAMING TANGA SA MUNDO. 

May nabasa din akong article tungkol sa lalaking nagpakamatay sa mall dahil nakita na niya ang kanyang girlfriend sa unang pagkakataon, akala niya daw maganda yung babae yun pala hindi. Grabe aa.. ANG GWAPO NIYA ha? Edi sana hindi siya nakikipagrelasyon sa mga taong hindi niya pa nakikita. DINAIG NIYA PA AKO NA MAY IMAGINARY GROUP OF FRIENDS! Nakakaloka ha!

Sa panahon ngayon kasi napakalawak ng gamit ng mga TEKNOLOHIYA! Makapag-imbento nga ng isang microchip na may nakakabit na kung anu-anong virus na konektado sa isang software sa computer. kung saan ako mismo ang mag-ooperate ng chip na iyon tapos MATINDING PAHIRAP MUNA ANG GAGAWIN KO SA ISANG MASAMANG TAO NA NALAGYAN NG CHIP NA IYON BAGO SIYA MATUTULUYANG MAMATAY SA VIRUS! hahahahahah

 

Ang lawak ng utak ko! ELECTRONICS STUDENT AKO EE!

Nasaan daw ako?

Ano daw nag nangyari? Nasaan na daw ang ako? Matagal na nila itinatanong, kaya hindi na ako nagugulat. Pero nangtataka pa din ako. Bakit? Dahil hanggang ngayon pala nawawala pa din ako para sa kanila. Ibig sabihin hindi pa din ako nakakabalik. Magulo ba? Para sa'yo na hindi nakakaalam, magulo talaga.

Nakabalik na naman talaga ako. Pero pilit ko nalang inilalayo talaga. Bakit? Wala lang, gusto ko lang, ewan ko kung bakit. Kaya wag ka na magtanong, kasi hindi ko din alam ang sagot. Ilang taon na mahigit ang nakalilipas, asan na nga ba ako? Ito isang MALAMIG na nilalang na nabubuhay sa mundong ito. Napansin na nila iyan. Ilan lang sa mga tao ang pinakikitunguhan ko ng maayos. Hindi ako masisisi ng mga tgaong nakakakilala sa akin ng lubusan. Ilang taon akong naging mabait sa lahat ng tao, pero anong nangyari? Pang-aabuso ang nanaig sa mga utak nila.

 Hanggang ngayon natatakot pa din ang mga kaibigan ko sa ginagawa ko sa sarili ko. SO WHAT? Hindi mo ako masisisi sa nangyari sa akin. Ganito na talaga ako. 

COLD , SUPER SUPER COLD sa mga taong walang halaga sa buhay ko. COLD sa mga taong iniiwasan ko. COLD sa mga taong alam kong hindi deserving maging parte ng buhay ko. Basta COLD ako sa madaming tao. Mahirap man na ibalik sa dati, pero pinipilit ko naman, hindi ko lang talaga na magawa. NAGIGING DEMONYITA TALAGA AKO SA KATARAYAN!

Entry (07/09/14)

Kanina umaga, bago ako pumasok, inayos ko muna gamit ko! Tapos SHOCKS! Wala yung libro ko ng LAB MANUAL SA PHYSICS! patay na! Nawala talaga sa isip ko. Nilagay ko yun sa ilalim ng table ko kahapon habang nagkaklase. Uwing-uwi na kasi ako, kaya hindi ko na napansin na wala na pala yung libro ko! ANG MALAS KO!

Umuulan na naman kanina, pauwi na ko ng mapansin ko na NAWAWALA NAMAN YUNG PAYONG KO! tokwa talaga! ANG MALAS KO! Sa isip ko paano na ako uuwi, Buti nalang nakita ko sila VINCE! ayun nakisabay ako sa kanila hanggang SM MANILA. Tapos buti nalang pagdating ko doon wala ng ulan! Edi dumiretso na ako sa PARK N RIDE! As usual STANDING OVATION NA NAMAN!

Nananawagan ako! YUNG PAYONG KO AT LIBRO KO SA PHYSICS PAKISAULI SA AKIN! KAILANGAN KO PO IYON!

Skillet - "Not Gonna Die" (Lyric Video)

"Not Gonna Die"

Death surrounds
My heartbeat’s slowing down
I won’t take this world’s abuse
I won’t give up, I refuse!

This is how it feels when you’re bent and broken
This is how it feels when your dignity’s stolen
When everything you love is leaving
You hold on to what you believe in

The last thing I heard was you whispering goodbye
And then I heard you flat line

No, not gonna die tonight
We're gonna stand and fight forever
(Don’t close your eyes)
No, not gonna die tonight
We're gonna fight for us together
No, we’re not gonna die tonight

Break their hold
'Cause I won’t be controlled
They can’t keep their chains on me
When the truth has set me free

This is how it feels when you take your life back
This is how it feels when you finally fight back
When life pushes me I push harder
What doesn’t kill me makes me stronger

The last thing I heard was you whispering goodbye
And then I heard you flat line

No, not gonna die tonight
We’re gonna stand and fight forever
(Don’t close your eyes)
No, not gonna die tonight
We're gonna fight for us together
No, we’re not gonna die tonight

Don’t you give up on me
You’re everything I need
This is how it feels when you take your life back
This is how it feels when you fight back

No, not gonna die tonight
We’re gonna stand and fight forever
(Don’t close your eyes)
No, not gonna die tonight
We're gonna fight for us together
No, we’re not gonna die tonight
No, we’re not gonna die tonight

Not gonna die
(Not gonna die)
Not gonna die
(Not gonna die)
Not gonna die tonight

"I just love this song ! So refreshing! I'm not gonna die tonight!"

Entry (07/08/14)

May mga bagay na sadyang nakakainis, tama ako diba? Kagaya nalang kanina! KANINA HINDI NAG-ALARM YUNG CELLPHONE KO! Nakakabadtrip kaya iyon! 5:40am na ako nagising, buti nagising ako! Nakakaloka! Madali tuloy ako. Mukha akong HOPELESS na pumasok kanina, wala man lang kaayos ayos yung pagmumukha ko. Hindi pa din ako kumakain nun. Ang sama tuloy ng mood ko.

Late ako as usual sa klase ko, MAJOR yun! kay SIR MENDOZA! ayun hindi naman ako late dun, ABSENT AKO! Kasi nakapag-attendance na siya! MALAS-MALASAN nga naman talaga. (TRY AGAIN NEXT TIME). Gumawa na ako experiment. Bwiset na C2001 na transistor! Pahirap na configuration! Emmiter, Collector, Base! pahirap! 12V na supply, umiinit lagi yung 6V Relay na gamit ko! Nangangamiy sunog na ewan pa! Kaya ayun, after how many trials and hours! Nagdecide na ko gamitin ang second option! 9013 transistor with 15V supply equals BOOMBASTICK na experiment! walang kahirap-hirap. Nag-tally lahat ng computation at measurement ko! Ayun nga lang, ipapacheck ko na sana, KASO TIME NA! oh diba ANOTHER KAMALASAN NA NAMAN! Oh DROPPING FORM gusto ko naman na pirmahan ka na, bawal talaga! Kaya ko to. TIWALA LANG! hanggang doon nalang talaga sa TIWALA! 

NGANGA NALANG! T___________T

Entry 07/07/14

Ang sarap ng feeling kapag alam mong may mga taong handang sumuporta sa'yo sa kahit anong bagay. Yung tipong andyan lang parati sa likod mo at tatapikin ka sabay sabing, "KAYA MO IYAN".

May mga taong mapaghangad ng isang bagay sa isang tao, gaya ko naghahangad ako ng isang bagay na dapat ipakita sa akin ng taong malapit sa puso ko. Sa totoo lang sapat na sa akin na maramdaman ko na importante ako sa kanya, sapat na sa akin na andyan sya at handang sumuporta sa akin emotionally. WHY? Emotional kasi akong tao, ako iyong mabilis magtampo at malungkot. Ako yung taong hindi mo pwedeng paglihiman ng totoong nararamdaman mo. Kung masaya ka at o hindi sa mga nagagawa ko, sabihin mo kung ano ang totoo. Ayaw ko kasi na handa ka pang magsinungaling para maging masaya ako; para sayo lang. Hindi ako masaya sa mga taong sinungaling. GALIT NA GALIT ako sa mga ganya. AYUN LANG!

Gusto ko talaga yung taong nagmomotivate sa akin para tumaas yung confidence ko. Ang saya kaya nun!

IKAW BA IYON?

The Most Romantic MOMENT for Me? (Requested)

There's a lot of thing para masabi kong romantic moment talaga.

Yung tipong kakantahan ka ng taong mahal mo, ayun romantic na sa akin iyon, SWEET pa! Lalo na yung favorite song mo pa or any love song na kikiligin ka talaga. Mabilis kasi ako talaga kiligin sa taong kumakanta.Kahit sintunado? Yeah kahit sintunado, kahit wala sa tono or as in walang talent sa pagkanta. Basta gusto ko lang na kinakantahan ako. Lalo na yung over the phone, masarap kasi sa pakiramdam. Most specially kapag matutulog na ako. Gusto ko kantahan niya ako, hanggang sa makatulog ako. 

Romantic na din para sa akin yung, papasyal sa park tapos magkahawak kami ng kamay, tapos masaya na nagkukwentuhan. Then kakain kami doon, like picnic something nakakakilig yun super. Then hihiga kamipag madilim na just to watch those stars, ANG ROMANTIC SUPER! 

Tapos yung matutulog kami ng magkatabi at magkayakap, (pero nothing happen). At gigising ako sa umaga na mukha niya una kong makikita, tapos kakain kami ng breakfast na hinanda niya para sa amin. Ang sweet nun. NAKAKAKILIG! 

Syempre most of all, yung bibigyan niya ako ng love letter as a gift. AYUN  ANG PINAKA-ROMANTIC SA LAHAT!

It's for You ! (READ THIS)

Malamang wala na akong mukhang ihaharap sayo nito. Nararamdaman ko na ang hiya ko! T_________T

Sa mga oras na ito alam kong nandyan ka na naman at nagbabasa ng blog na ito, gusto ko lamang sabihin sa iyo na masaya ako kasi andyan ka pa rin at nagtyatyagang basahin ito. Nandyan ka pa din at matyagang naghihintay, nakakatuwa kasi napagtyagaan mo ako. Pero sa totoo lang masaya talaga ako kasama kita. 

Yung time na vaccant natin pareho, lagi kang nandyan walang sawang sinasamahan ako; na - a- appreciate ko yun noh! Ayaw ko lang masyado ipakita kasi nga gusto ko munang makasiguro sa lahat. Syempre sa totoong nararamdaman ko. I really can't explain my happiness ang saya ko sa tuwing andyan ka. Kinikilig ako pag kausap kita. Sa tuwing hahalikan mo ang ulo ko kapag magkakalayo na tayo. Sa mga oras na nagiging OA ka sa pag-aalala mo. Lahat iyon nararamdaman ko. MASAYA AKO. 

Gusto kita, OO na GUSTO NA KITA! Nakakainis man aminin, pero nakuha mo na ang loob ko. Ikaw na talaga! Sana saluhin mo ako, kung sakaling mahulog man ako sa iyo ng tuluyan. 

I wanna be with you everyday. That's for now.

Those Time Like This!

Maka - TROW BACK lang! ang kyoooot ko dyan oh!!!

What's with my reaction?

Oh my gosh! Even I know now that HE is reading my blog! Still I won't stop myself from posting. Why would I? Just because I don't know how could I face him? I don't know how to react! I get too embarrassed!

He said it's so sweet. Am I that? I post an entry to my blog last time, and it's about him. Oh so now? What should I do? I'm gonna collapse! 

I hope my automatic blush on would described how I really feel!

Tiwala (MAGTITIWALA KA PA BA?)

Trust? ito yung isang bagay na pinanghahawakan ng isang tao para sa isang tao na maaaring importante sa kanya. Ito iyong dapat na ingatan sa isang relasyon na kapag nawala kasabay na rin ang isang magandang relasyong nabuo. SAKLAP nun diba? 

May mga taong pilit na inaabuso ang tiwala ng isang tao sa kanya. Gumagawa ng isang bagay na ang laging nasa isip, HINDI NAMAN NIYA IISIPING GINAGAWA KO ITO, MALAKI ANG TIWALA NYA SA AKIN. Ayun lang! "TAONG WALANG KONSENSYA AT MAPAGSAMANTALA" 

Ingatan dapat ag isang bagay na siyang nagpapatibay ng isang magandang samahan, hindi iyong sisisrain at dudungisan mo.
Parang sa politika lamang iyan, na kung saan ang mga nailuklok ang siyang pinagkakatiwalaan ng bayan sa pamamahala at pamamalakad ng bayan at bansa natin. Ngunit sa panahon ngayon ay nasasangkot sa samu't saring akusasyon at mga paratang na pang-aabuso sa kaban ng bayan. Buong tiwala ng mamamayan ang ibinigay sa kanila ngunit kanilang sinira. Hanggang ngayon ay nililitis at hindi maintindihan kung sino nga ba ang tunay na nagkasala sa bansa. Tiwala ang puhunan, nang nawala, PANGALAN ANG NADUNGISAN. Kagaya lamang din iyan ng ibang taong nababalitaan natin sa telebisyon, mga trahedyang nangyayari sa loob ng pampublikong sasakyan gaya ng taxi. Nagtitiwala tayo ng lubusan sa taong nagamamaneho nito, na tayo ay ligtas habang nakasakay dito, hindi natin alam na marami ng iba't-ibang modus ang mga kawatan ngayon. Marami pang ibang masamang nangyayari sa lubusang pagtitiwala sa isang tao, kilala mo mang lubusan o hindi. 

Hindi madaling anihin ang isang tiwala ng tao. Hindi ito na isang bagay na nakuha mo na bigla mo namang itatapon. Pakaingatan dapat ito, isa itong bagay na importante sa lahat ng tao. Isa itong bagay na hindi nabibili ng pera o napapalitan ng kung anu-anong bagay lamang.

I like to stay "KANLURAN"

Sabi nila, ang mundo daw ay bilog. Sa tingin ko, oo nga bilog nga talaga ang mundo, at paikot-ikot lang tayo sa mundong ito. Anong konek nito sa isip ko? Wala! as is WALA! may masabi lang.

North, East, South, at West, mga pangunahing direksyon, may nadagdag pa, NorthEast, SouthEast, SouthWest, at NorthWest. Ano ulit konek nito? WALA PA RIN! (MEMA) memasabi lang! 

Sa totoo niyan may kaugnay talaga, kung paano? HINDI KO DIN ALAM! Ang gulo ko no? Pansin ko nga.

Ang araw ay sumisikat sa Silangang bahagi ng mundo, at lumulubog naman ata ang puso ko kay KANLURAN! Nako mali at, lumulubog pala ang araw sa Kanluran. Bakit ba sa kanluran pa dapat lumubog? pwede naman sa Hilaga o sa Timog, eh bakit kay KANLURAN pa? Simple lang kasi siguro sa effort nya, at sa ginagawa niya. Sa sweetness niya at sa caring niya. Nako KANLURAN! Nakakawindang naman, puntahan ko kaya ang kanluran at para isigaw na gusto ko doon? Ano kaya? Hindi ko alam!

Naiinis na naman kasi ako!

May mga bagay na tanging matinding pag-iisip ang kailang para masulusyunan ito, pero kung ikaw ay may matinding ginawang kasalanan, hindi ko na kailangan pa na pag-isipan iyon. HINDI KITA MAPAPATAWAD NG GANOONG KABILIS! ano ka SINUSWERTE? 

Hindi lang ng kasalanan kayang mapatawad, pero kung mabigat talaga na gawa ng sa iyo na ayaw na ayaw ko pa! I'm sorry, I don't get the point why I'll waste my time to learn how to forgive you. HARD KO NOH?

Ako na Basang-basa sa Ulan

Another story of my life! hahaha
Welcome to my page! Hi sa mga readers ko! (gumaganon na ko)
July 3, 2014

Out ko sa klase is 7pm, umuulan sa Manila pero mahina palang. Nagmadali na ako, dahil baka abutan ako ng baha doon, as usual bumabaha kasi doon pag naulan, at dumarami ang tao. I decide na mag- LRT nalang ulit from Central Station to Baclaran Station, kasi wala na naman masakyan sa PARK N RIDE! Madaming tao pagdting ko doon, nakakaloka lang. Doon ako sumakay sa ladies section. Malakas na ang ulan ng makarating ako sa baclaran, sakto lang para makapaglakad ka pa. Mahirap makagalaw at makadaan kasi naman samu't saring mga bara sa daan, mga tao, tindera, at mga paninda nila. Pataas na yung tubig doon, it means bumabaha na! Ang dahilan ng mga tao doon, wala daw kasing kanal doon. Sa isip ko naman, ANU KAYA IYON? BASTA MAKAGAWA NALANG NG DAAN AT KALSADA HINDI NA IISIPIN KUNG PAANO MAGKAKAPROBLEMA GAYA NG PAGBABAHA? Kalookohan talaga kung minsan. Hay nako! Naexperience ko din ng gabing ito ang nakakalokang pagbulwak ng tubig sa ilalim ng lupa. may butas na din naman ganoon kalaki, mga 2 inches lang ata yun, pero malakas na kumawala ng tubig doon. around 8pm na ito. Nabasa na nga yung likod ko ng ulan kahit na nakapayong ako, dahil malakas na talaga ang ulan. Since, nabasa na din ako, ituloy-tuloy na; lumusong na ako sa baha, kasi baka naman hindi na ko makauwi sa amin. so basang basa na ang pantalon ko, at partida nakasapatos pa ako at may medyas pa, ANG SAKIT KAYA SA PAA! So ayun naghanap muna ko ng masisilungan kasi hindi ko na talaga kaya yung lakas ng ulan at mahangin pa, giniginaw na nga ako noon ee. OO NA KAWAWA NA AKO, ISA NA AKONG BASANG-BASA SA ULAN NA DYOSA! Tumitingin tingin parin ako ng masasakyan kahit medyo hopeless na ako na makasakay! At ayun! may nakita ako na masasakyan! pero bago makarating doon, bababa ako sa baha! Ay nako, gusto ko na kasi talaga umuwi kaya bahala na, maliligo naman ako pagkauwi! so ayun, basa talaga ako ng mga time na iyon at giniginaw. At least safe naman ako nakauwi sa bahay, kaya okay na iyon!

So STRESSED ! Pilipinas!

Bakit nga ba masyadong namomroblema ang bansa? Minsan kasi napapa-isip ako kung bakit ang daming problemang hindi naman dapat pinag-iintindi. At wala namang problema, pero pilit na ginagawan ng problema. Para tayong siraulo. ADIK NA NAKASHABU PA! 

Minsan sumakay ako ng jeep, hindi aalis yun hangga't hindi puno,minsan puno na ipipilit pa din na hindi pa at kulang pa; basta kumita lang wala ng pakielam sa mga taong nakasakay sa jeep niya. Kung hindi dahil sa mga taong iyon wala siyang kikitain. Kung minsan naman may mga driver pa na nakikipag-away sa pasahero, na halos palayasin na niya yung pasahero, at may mga kaskasero din na halos nasa karera kung magmaneho, may balak pa ba kaya sila buhayin ang mga taong nakasakay sa jeep niya? Hindi ba parang tanga lang? May mga driver din na dang bibinge, pero kung magpatugtog ang lakas! kaya kapag may pumara, hindi naririnig, kaya ang layo ng binababaan, kung minsan nagbibingibingihan nalang! Nakakaburyo kaya yun. Nakakastress maglakad , kaya nga sumakay ng jeep para hindi na maglakad ng malayto, tapos ibababa ka niya sa malayo? My Goodness! 

Sa kalsada naman, ang trapik nakakastress, lalo na kung yung traffic enforcer isang lane lang yung pinapalagpas, yung tipong late ka na tapos hindi gumagalaw yung sinasakyan mo? BADTRIP YUN! NAKAKASTRESS! may mga traffic lights bakit hindi gamitin? Anu iyon display? , na kung kailan eleksyon tsaka gagamitin para masabing may mga napagawa? bubuksan kapag ilang buwan nalang at eleksyon na at saka ipagmamalaki? MY GOODNESS! PILIPINAS NGA NAMAN! 

Sa eskwelahan naman may mga bagay na nakakastress talaga, yung tipong my quiz kayo na super hirap, tapos ipapasa daw agad iyon; tapos ppigain mo yung utak mo para masagutan lang iyon, tapos nung natapos ka na; biglang next meeting nalang daw ipapasa! nakakastress nga naman talaga iyon! PILIPINAS NGA NAMAN! wala ganto nalang talaga ata, kahit walang namang dapat problemahin nagkakaroon at nagkakaroon.

GANOON TALAGA NASA PILIPINAS TAYO EE!

Study HARD, it's HARD (entry#2)

Sometimes, I don't understand myself, why I get in this situation! Gosh I making my self miserable by doing such things, which I don't know why! Like for example, I'm having a Oh No Brain Group mates  They doesn't know what their doing aside from copying and copying all the datas I gathered on our activity! My gosh! They got in this stage without using their common senses! they're just looking at me doing our suppose to me GROUP EXPERIMENT! Now What should I do to them? Why don't just they kill their lives so that I could'n have a problem!

Study HARD, It's HARD!

Early morning wake up, just to remind myself i can't really complete answering my problem sets assignment on physics! It's really URGH!  I can't understand why do I have to study and solve about those vectors and magnitude slash direction! What will I do for those? Can I apply that in future? I guess NO!

Entry #3

My New Band "SACRIFIED SKIES"
(Henry , Paolo , Carissa (Aria), Jai, Keyo, Eoj )
First Jam at Sgt. Peppers Bicutan, Taguig

Line Up:
The Truth Beneath the Rose - Within Temptation
Black Infinity - Epica
The Neverending Story - Lunatica
Oceansoul - Nightwish
On my Way - Xandria

Members:
Henry - Bass
Paolo - Drummer
Carissa (Aria) - Lead Vocals / Lyricist
Jai- Lead Guitarist
Keyo- Keyboardist
Eoj -7 String Guitarist / Lead

Planning to have our original Songs very soon!

Entry #2

Natutuwa ako sa mga taong sobrang magbigay ng effort para sa isang tao, yung sobra magbigay ng importance to a person. Yung everything he does is really melt your heart. Something that just single moment you can feel relief and safe then smile then laugh. Feeling which so heavenly. I know that I must not go much deeper. I don't want this to be end but there are still time that I'm thinking to much. That a day will come to an end a broken heart. I'm a NEGATIVE PERSON, yes I am. But I can change the possibility that same experience might happen again.

Hope it'll not end with much pain.

Entry #1

I've read an article just this morning. Nakakatuwa lang kasi, it's about a Filipina who we're at Singapore; nasa MRT sya ng makita niya ang isang lalaki na nakakuha ng atensyon niya. Naghihinayang daw siya kasi hindi siya gumaa ng kahit anong move just to get the name at para makausap yung lalaki. Since hindi niya talaga makalimutan yung guy, gumawa siya ng video at inupload niya ito, at viola! naging viral ang video, mala- SHE'S THE ONE na movie. Nakalagay sa video ang paghahanap niya kay mystery man. Hopefully mahanap na nga niya. !

"Thumbs up for her! Love at first sight still exist!

Nakakahanga yung mga ganitong tao, na gagawin ang lahat para mahanap lang ang isang taong ni sa pangalan hindi niya kilala. at isang beses lang niya nakita.

I know sa mga pocket book lang ito malimit and also in the movie But hopefully it will became real in future!"